Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά

όχι, όχι, όχι
μπορεί να είπα χιλιάδες όχι μέσα στο κεφάλι μου
την ώρα που μου έλεγες πόσο πολύ μοιάζουμε 
ενώ με είχες αγκαλιά στο κρεβάτι


όχι, δεν μοιάζουμε.
εγώ όποτε δίνομαι, 
το κάνω με όλη μου την ψυχή και δεν φοβάμαι,
δεν σπαταλιέμαι σ' άλλες αγκαλιές

κι όταν σού' πα ότι σ' έχω ερωτευτεί
το εννοούσα
δεν άκουγα όμως πως έπαιζε το soundtrack
"εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά...."


άντε στο διάολο πρωί-πρωί
ανάγκη νόμισες είχαμε 
από αστέρες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου